ουετερανός

οὐετερανός και οὐετρανός και βετράνος, ὁ (Α)

βετεράνος, παλαίμαχος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. veteranus «παλιός στρατιώτης, παλαίμαχος» (βλ. λ. βετεράνος)].